Deze week zette fastfoodketen McDonalds een social media campagne op, met de hoop dat hun consumenten via Twitter complimenten over het eten van het restaurant de wereld in zouden brengen. Het tegenovergestelde gebeurde echter. In plaats van positieve tweets over het heerlijke eten, werden er vooral negatieve en sarcastische tweets de wereld in gestuurd. Lees meer over deze mislukte Twitteractie in het online artikel van de Volkskrant, “Twittercampagne McDonalds als een boemerang terug in het gezicht.”
Auteur: Renee Preijde
Ambitieuze, ondernemende student Business IT & Management aan de HAN in Arnhem. Werkt bij Frankwatching als medewerker Marketing & Sales en geeft sinds 2012 social media advies & trainingen als ZZP'er.
Een wat? Een schemer, ja. Google+ introduceerde deze maand een nieuw netwerk genaamd Schemer om, zoals ze het zelf zeggen: “let you discover new things…
Een reactie plaatsen
Met behulp van Google Docs hebben we een enquête opgesteld, welke Daniëlle te Bokkel vervolgens per e-mail aan alle (ouders van) klanten verzonden heeft. In…
Een reactie plaatsen
Na enkele vooraankondigingen, veel speculaties, blogs en nieuwsberichten lag Twitterglossy Twiet Magazine gistermiddag dan eindelijk in de winkels. Op het internet was voor de lancering van het magazine al duidelijk dat sommige mensen totaal niet zaten te wachten op een dergelijk magazine, zonder ook maar een letter gelezen te hebben. Toch bleek een groot deel ook erg nieuwsgierig te zijn naar wat dit nieuwe magazine precies in zou houden. Ook ik was natuurlijk nieuwsgierig en heb daarom gisteren even de tijd genomen het magazine in te zien.
Michael Porter ontwikkelde het vijfkrachtenmodel, om het winstpotentieël van een markt te kunnen bepalen. Volgens hem zijn er vijf krachten die bepalen hoe groot dat winstpotentieël bepalen. Hoe sterk deze vijf krachten zijn kan per bedrijf sterk verschillen. Deze krachten zijn zowel afhankelijk van interne als externe factoren. Het vijfkrachtenmodel van Porter ziet er als volgt uit:
De macht van leveranciers
Leveranciers kunnen een bepaalde macht uitoefenen op een bedrijf. Bedrijven zijn altijd afhankelijk van hun leveranciers, waardoor deze leveranciers soms in een machtspositie komen te staan. Ze kunnen prijzen verhogen of bijvoorbeeld kwaliteit verlagen, zonder dat het bedrijf waar zij aan leveren daar iets over te zeggen hebben. Natuurlijk is de hoeveelheid macht die leveranciers hebben wel van een aantal zaken afhankelijk. Wanneer er bijvoorbeeld nog veel andere leveranciers zijn waar een bedrijf naar over kan stappen, is de macht van leveranciers veel kleiner dan wanneer zij een van de weinigen zouden zijn die deze dienst aan konden bieden. Zo zijn er nog een aantal andere factoren waar deze hoeveelheid macht van afhankelijk kan zijn.
Één reactie
Het 7S model (Seven-S-Framework) werd ontworpen door Richard Pascale, Tom Peters en Robert Waterman, voormalige McKinsey medewerkers. Dit model maakt het mogelijk een organisatie te analyseren met daarbij de prestaties die ze leveren en de kwaliteit hiervan. Deze kwaliteit wordt gemeten aan de hand van de volgende factoren: shared values, strategy, structure, systems, skills, staff en style. Ik zal hieronder al deze factoren kort toelichten. Het 7S model van McKinsey ziet er als volgt uit:
3 Reacties
Afgelopen middag kwam het fotografenduo Mon & Mine bij ons een gastcollege geven over hun bedrijf voor bruidsfotografie. Ramon Snellink (25) en Hermine Lipke (25) kwamen in 2006 met elkaar in aanraking via Flickr, waar zij beiden al enige tijd hun foto’s plaatsten. Dit groeide uiteindelijk uit tot een relatie op zowel persoonlijk als zakelijk vlak. Naast dat zij in 2007 hun bedrijf Mon et Mine opstartten, zijn ze ook al vier jaar een stel.
Tijdens hun gastcollege vertelden zij ons alles over hun bedrijf; hoe het ontstond, hoe het groeide en natuurlijk hoe social media een rol in deze groei speelde en dat nog steeds doet.
3 Reacties