De NS krijgt aardig wat om de oren via social media. Op Twitter is NS #fail een veel voorkomende combinatie en bijna iedere Twitteraar die ooit met de NS heeft gereisd stuurde wel eens een boze tweet. Ondanks dat ik me er zelf ook wel eens schuldig aan heb gemaakt, heb ik best wel eens medelijden.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf
Twitter is voor boze reizigers een voor de hand liggende uitlaatklep, maar bij een treinreis die goed verloopt (en dat gebeurt echt wel eens) is een virtueel schouderklopje vaak teveel gevraagd. En dat geldt voor veel webcare-afdelingen van bedrijven. Social mediagebruikers zeggen alles wat ze maar willen en hoe ze het maar willen, om iets voor elkaar te kunnen krijgen of om hun frustratie te uiten. Wat kun je vervolgens doen als webcaremedewerker? Niets. Op je handen zitten en netjes blijven, zoals van je verwacht wordt. Maar wat als je het eens goed doet? Geen haan die ernaar kraait, zeker niet als je de NS bent. Logisch ook wel, want een caissière krijgt ook geen schouderklopje of applaus na het afrekenen, maar toch. Onder het motto ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’ besloot ik daar eens verandering in te brengen.
Op woensdagavond 26 september was ik rond 22.30 onderweg naar huis vanuit Rotterdam. We hadden net de nieuwe website van Frankwatching gelanceerd, dus het was een lange dag met een nog langere to-do list als gevolg. Perfect dus, dat de trein waar ik ongeveer een uur in moest zitten, gratis wi-fi had, lekker rustig was en (jaja) op tijd reed, want dan kon ik mooi nog even werken onderweg naar huis. Iets langer uitslapen morgen! *Yes!* Met mijn goede gedrag – al zeg ik het zelf – stuurde ik een tweet in een poging de ongetwijfeld deprimerende dag van de NS webcaremensen iets beter te maken:
Zo fijn, internet in de trein! Paar uurtjes werken onderweg naar huis en daardoor morgen heerlijk wat langer blijven liggen. 🙂 Merci #NS!
— Renee Preijde (@Rpreijde) September 26, 2012
En later zelfs nog één:
En ook @Spotify Premium maakt mijn treinreis helemaal goed! ♪♫♪ Wat ben ik toch een gelukkige treinreiziger vandaag! 😉
— Renee Preijde (@Rpreijde) September 26, 2012
Nooit meer tweeten
Maar toen begon het, toen kon ik mijn lol op. Eenmaal aangekomen op station Utrecht moest ik tien minuten langer wachten op mijn trein die vertraging had. Nooit meer tweeten dus, dacht ik toen nog. De drang om een geïrriteerde tweet te sturen kon ik echter onderdrukken. Eenmaal terug in de trein kon ik gelukkig weer lekker rustig en warm, verder werken aan het verkorten van mijn to-do list en het verlengen van mijn snooze-tijd de volgende ochtend.
Station Arnhem, overstappen voor de laatste trein. Met dat ik uit de trein stapte, zag ik “mijn trein” twee perrons verderop vertrekken om 23.40u. Geen paniek, tot ik ontdekte dat de eerstvolgende trein pas om 00.50u (!!!) weer ging. Zucht. Gelukkig geen doordeweekse dag, verlaten station en 5 graden buiten…
Witte sportsokken
Tijdens het wachten dwaalde er een stereotype “enge man” een kwartier lang om me heen op het perron waar ik wachtte. (Oneeoneeoneeonee.) Bleef gelukkig bij me uit de buurt… Totdat ik in de trein ging zitten die 20 minuten van tevoren het station al binnen reed. “Enge man” ging in de vierzits schuin tegenover me zitten en begon vervolgens (true story) zijn Schoenenreus sportschoenen en bijbehorende witte sportsokken uit te trekken, om daarna iets met zijn voeten te doen waar ik niet naar durfde te kijken.
Tot overmaat van ramp kreeg hij later ruzie met de conducteur omdat hij (gôh…) geen kaartje had en zijn “portemonnee gestolen was”, waarop een ruzie volgde die niet bij woorden bleef. Spoorwegpolitie erbij, politie in burger erbij. Conducteur erbij, vieze man erbij. Vieze man weg, conducteur terug, agenten erbij. Nadat ik de agente een getuigenverklaring afgelegd had, reden we om iets over 02.00u weg uit Arnhem en om 02.30u stapte ik thuis de drempel over. Lieve webcaremensen van de NS: mijn zege krijgen jullie… Mijn tweets helaas niet meer.